Ervaar zorgeloos boekhouden en haal het maximale uit uw bedrijf.
22 april 2014.
Bij een echtpaar, dat samen werkzaam is voor hun bv, is voor de beantwoording van de vraag of het gebruikelijk loon van de man juist is vastgesteld volgens de Hoge Raad niet van belang wat aan de vrouw door de bv als loon is toegekend. Eerder had Hof Den Haag in deze procedure vastgesteld dat het gebruikelijk loon van de man te laag was vastgesteld, maar dat de beide echtelieden tezamen wel een juist loonbedrag ontvingen van de bv.
Een directeur enig aandeelhouder en zijn vrouw verrichten werkzaamheden voor een bv. Er zijn geen schriftelijke arbeidsovereenkomsten en er wordt geen urenregistratie bijgehouden. De man is vanaf 1999 arbeidsongeschikt en geniet sindsdien een arbeidsongeschiktheidsuitkering. Van 14 juni 2001 tot 20 juni 2009 is de echtgenote statutair directeur. Op de dag dat de man 65 wordt (20 juni 2009), wordt hij weer statutair directeur. In 2006, 2007 en 2008 ontvangt de man voor zijn werkzaamheden een beloning van respectievelijk € 4.899, € 5.112 en € 5.885. Zijn vrouw ontvangt over die jaren voor haar werkzaamheden respectievelijk € 30.984, € 55.013 en € 45.248. De Belastingdienst concludeert na een boekenonderzoek dat de werkelijke leiding van de onderneming in de jaren 2006 t/m 2008 bij de man lag. De Belastingdienst stelt zich daarom op het standpunt dat de beloning van de man over die jaren moet worden gesteld op het gebruikelijke loon (het normloon) en legt naheffingsaanslagen op aan de bv.
Hof Den Haag heeft geoordeeld dat de gebruikelijkloonregeling van toepassing is op beide echtgenoten. Het hof acht het niet aannemelijk dat zij in even grote mate werkzaamheden binnen de onderneming hebben verricht en dat deze leiden tot het kunnen verdienen van twee maal het wettelijke normbedrag. Het hof heeft niet aannemelijk geacht dat ter zake van de door echtgenoten, in hun hoedanigheid van werknemer, gezamenlijk voor de bv verrichte werkzaamheden in situaties waarin een aanmerkelijk belang geen rol speelt een hoger loon gebruikelijk is dan het feitelijk aan de echtgenoten tezamen betaalde loon en heeft de naheffingsaanslagen vernietigd.
De Hoge Raad geeft aan dat het hof buiten de grenzen van het geschil is getreden door de omvang van het loon van de echtgenote te betrekken in de beantwoording van de vraag of het loon van de man in overeenstemming was met het gebruikelijke loon. De beantwoording van die vraag is niet afhankelijk van de omvang van de aan de echtgenote als loon betaalde bedragen. De belastingheffing ter zake van die betalingen was tussen partijen niet in geschil. Het cassatiemiddel slaagt en de Hoge Raad verwijst de zaak voor de beantwoording van de vraag of het gebruikelijk loon op een juist bedrag is vastgesteld.
In totaal werd voor de man en vrouw samen een gebruikelijk loon in aanmerking genomen dat juist was, de verdeling die zij daarin aanhielden echter niet. De man genoot een erg laag loon in vergelijking tot zijn werkzaamheden, de vrouw juist een erg hoog loon. Uit de uitspraak van Hof Den Haag lijkt naar voren te komen dat de man zijn beloning laag hield om zijn arbeidsongeschiktheidsuitkering niet in gevaar te brengen. Het hof koos ten aanzien van het fiscale geschil voor een praktische oplossing en vernietigde de naheffingsaanslag, omdat het feitelijk in totaal aan de echtgenoten betaalde loon hoog genoeg was. De Hoge Raad geeft nu echter aan dat het loon van de echtgenote geen omstandigheid is die een rol speelt in de discussie of het loon van de man op een juist bedrag is vastgesteld.
Bron: HR 18-04-2014,
