Ervaar zorgeloos boekhouden en haal het maximale uit uw bedrijf.
7 augustus 2014.
Treft de bestuurder van een onderneming een schuldregeling met de crediteuren van de onderneming, dan moet hij in principe alle crediteuren bij de regeling betrekken. Laat hij een crediteur buiten de regeling, dan kan hij in privé aansprakelijk worden gesteld voor de schade die die crediteur ondervindt door het niet (gedeeltelijk) aflossen van de schuld.
Een crediteur stelt een gewezen bestuurder aansprakelijk voor een bedrag van circa € 18.000. Als bestuurder van zijn voormalige onderneming had hij met zijn crediteuren een regeling heeft getroffen, maar die ene crediteur buiten de regeling gehouden. De man stelt dat hij niet privé aansprakelijk is voor de schuld nu hij niet in privé handelde en de betreffende crediteur dit ook wist. De kantonrechter Overijssel overweegt echter dat wel degelijk een bestuurdersaansprakelijkheid kan ontstaan als er sprake is van een onrechtmatige daad (art. 6:162 BW). Daarvoor moet echter voldaan zijn aan een vijftal vereisten:, te weten een onrechtmatige daad, de toerekenbaarheid daarvan aan de dader, schade, causaliteit en relativiteit.
Doordat de man met alle crediteuren een regeling heeft getroffen maar met een niet, is er volgens de rechter sprake van een onrechtmatige daad. Daarmee is aan het eerste vereiste voldaan. Ook kan de man een verwijt worden gemaakt. Als bestuurder lag het in zijn macht om ook die ene crediteur bij een regeling te betrekken, maar om hem moverende redenen heeft hij dat niet gedaan. De onrechtmatige daad kan hem dus worden toegerekend. Ook is er sprake van schade, doordat de vordering van de crediteur niet is betaald. Ook het causaal verband is aanwezig: was de crediteur wel in een betalingsregeling betrokken, dan zou de schuld ook (deels) zijn afgelost en had de crediteur de keuze gehad tussen het akkoord gaan met de aangeboden regeling of niet. Aan het relativiteitsvereiste is ook voldaan: de grond onrechtmatige daad wordt veelvuldig gebruikt om bestuurdersaansprakelijkheid te bereiken als ondernemers in hun werkzaamheden, al dan niet op financieel terrein, hun boekje te buiten gaan. Het is veelal hun enige kans om toch nog een deel van hun vordering geïnd te krijgen. De geschonden norm strekt dus wel degelijk ten voordele van de eisende partij.
Aan alle vereisten voor een onrechtmatige daad is dus voldaan, zodat de vordering van de crediteur wordt toegewezen. Bron: Rb. Overijssel 4-03-2014 (publicatie 27-06-2014)
