Ervaar zorgeloos boekhouden en haal het maximale uit uw bedrijf.
Voor de onbelaste vergoeding voor kosten van dubbele huisvesting geldt een termijn van twee jaar. Een onderneming meent dat die termijn geldt per project en niet per dienstverband. Rechtbank Den Haag is het hier niet mee eens.
De opgelegde vergrijpboete blijft niet in stand. Van opzet was geen sprake en ook voor de Belastingdienst bleek de regeling niet geheel helder. De betreffende onderneming stelt projectmanagers ter beschikking voor IT-gerelateerde projecten. Het werk door de managers wordt doorgaans uitgevoerd bij de klant en deze bepaalt welke van zijn locaties daarvoor het meest geschikt is. De duur van de opdrachten varieert, maar is gemiddeld negen maanden.
Tijdens een boekenonderzoek van de Belastingdienst wordt onder andere geconstateerd dat er aan een werknemer langer dan twee jaar een onbelaste vergoeding voor kosten van dubbele huisvesting is verstrekt, en dat er onbelast hotelbonnen zijn verstrekt aan werknemers die 5 of 10 jaar in dienst zijn. De inspecteur legt over het jaar 2009 een naheffingsaanslag op, inclusief vergrijpboete voor de vergoeding dubbele huisvesting.
Tot de vrije vergoedingen behoren, in redelijkheid, vergoedingen voor dubbele huisvesting voor zover de vergoeding betrekking heeft op een periode van niet meer dan twee jaar. In geschil is de vraag of deze tweejaarstermijn geldt per opdracht (standpunt onderneming) of dat deze termijn geldt voor de gehele dienstbetrekking (standpunt inspecteur). De rechtbank overweegt dat noch uit de wettekst, noch uit de parlementaire geschiedenis blijkt dat de termijn van twee jaar geldt voor de duur van de opdracht of tewerkstelling. Dat de wetgever dit ook niet heeft bedoeld, blijkt naar het oordeel van de rechtbank uit het feit dat er voor de periode na twee jaar is voorzien in een andere tegemoetkoming. Bij besluit is namelijk mogelijk gemaakt dat de vergoedingen van kosten voor huisvesting buiten de woonplaats ter zake van de dienstbetrekking voor zover de vergoedingen betrekking hebben op een periode van meer dan twee jaar onder de eindheffing kunnen worden meegenomen.
Hieruit volgt naar het oordeel van de rechtbank dat de termijn van twee jaar geldt per dienstbetrekking. Ten aanzien van de vergrijpboete overweegt de rechtbank dat de inspecteur niet aannemelijk heeft gemaakt dat er sprake is van grove schuld. Omdat uit het controlerapport blijkt dat er binnen de Belastingdienst ook behoefte was aan intern overleg over de toepassing van dit artikel gaat de stelling van de inspecteur dat de regelgeving dermate duidelijk is dat deze geen andere uitkomst toelaat niet op, aldus de rechtbank. Wellicht dat de werkkostenregeling deze werkgever meer mogelijkheden biedt. Immers, onder de werkkostenregeling geldt een gerichte vrijstelling voor tijdelijke verblijfkosten. Bron: Rb. Den Haag, 8-3-2012
