Ervaar zorgeloos boekhouden en haal het maximale uit uw bedrijf.
Voorafgaand aan het overleg met de Kamercommissie van Financiën heeft staatssecretaris Weekers de notitie ‘Aan het werk met de werkkostenregeling’ naar de Tweede Kamer gestuurd. Hierin verkent hij maatregelen, zowel binnen als buiten de werkkostenregeling, die moeten leiden tot een betere regeling en een groter draagvlak.
Over deze verkenning wil de staatssecretaris een open consultatie houden. Volgens de staatssecretaris blijkt uit de verkenning dat simpele oplossingen er niet zijn. Het blijft volgens hem in de loonbelasting een balanceren tussen enerzijds een rechtvaardige heffing en het waarborgen van de heffing naar draagkracht en anderzijds een eenvoudig en doelmatig heffingsstelsel. Weekers stelt dat verdere vereenvoudiging alleen kan worden bereikt door met een frisse blik en in lijn met de huidige maatschappelijke opvattingen te kijken naar leerstukken als het loonbegrip en tijdvakheffing en vertrouwde principes als draagkracht nieuwe invulling te geven. ‘Het draait steeds om de vraag wat tot het loon gerekend moet worden, en hoe uitzonderingen daarop vorm krijgen. ‘
In de verkenning wordt de problematiek van de complexiteit van vergoedingen en verstrekkingen in relatie tot de werkkostenregeling langs twee mogelijk oplossingsrichtingen benaderd. Ten eerste wordt gekeken naar een systematische aanpassing van het loonbegrip (het zogenoemde noodzakelijkheidscriterium) en daarna wordt gekeken naar een oplossingsrichting waarbij in de praktijk ervaren knelpunten zoveel als mogelijk kunnen worden weggenomen.
Beide sporen moeten bijdragen aan een verbetering van de werkkostenregeling en kunnen afzonderlijk van elkaar maar ook naast elkaar worden gevolgd. Het noodzakelijkheidscriterium gaat uit van de gedachte dat het verstrekken, vergoeden of ter beschikking stellen van zaken waarvan de werkgever het nodig en noodzakelijk vindt dat zijn werknemers die in hun werk gebruiken, geheel buiten het loonbegrip blijven. Daarmee wordt de huidige systematiek, waarbinnen alle vergoedingen en verstrekkingen in eerste instantie tot het loon worden gerekend terwijl vervolgens wordt bezien of daarover ook belasting verschuldigd is, deels verlaten.
Met deze inperking van het loonbegrip wordt een nieuwe weg ingeslagen met als doel de aansluiting tussen het loonbegrip en de maatschappelijke opvattingen daarover te verbeteren. Volgens de staatssecretaris leidt dit tot een open norm die veel vrijheid geeft aan de werkgever, maar ook een grote verantwoordelijkheid bij hem neerlegt. De werkgever is in eerste instantie degene die bepaalt of een vergoeding of verstrekking noodzakelijk is. Het is aan de wetgever om hem dan een duidelijk kader te bieden. Nadeel van een open norm is dat het niet de zekerheid biedt die wel bestaat bij dichtgetimmerde en specifiek omschreven vrijstellingen.
De introductie van het noodzakelijkheidscriterium maakt de werkkostenregeling beter uitvoerbaar, doordat veel vergoedingen en verstrekkingen buiten het loonbegrip gehouden worden en veel zaken niet meer in de loonadministratie hoeven te worden vastgelegd. Nadeel is dat het leidt tot een budgettaire derving. Bij een budgettair neutrale vormgeving zal dit dus leiden tot een kleinere vrije ruimte. Ook lost het niet alle (administratieve) knelpunten op. In de verkenning wordt aan deze knelpunten en mogelijke oplossingen ook aandacht besteed. De staatssecretaris wil over deze verkenning een open consultatie houden die duidelijk moet maken of het bedrijfsleven deze open norm wenst of toch de voorkeur geeft aan duidelijke regels. Bron: MvF 21-03-2013, DB/2013/241 M
