Nieuws en actualiteiten

Een vrouw en haar partner dienen aangiften IB/PVV in voor 2019 en 2020, waarbij de vrouw recht heeft op uitbetaling van de algemene heffingskorting. De partner heeft nog een verlies uit aanmerkelijk belang uit 2011, dat later wordt omgezet in een belastingkorting. Hierdoor ontvangt de partner een teruggaaf. Vervolgens legt de inspecteur navorderingsaanslagen op aan de vrouw voor het verschil tussen de uitbetaalde heffingskortingen en het bedrag waar zij na de verrekening van de belastingkorting bij haar partner recht op heeft. De vrouw stelt onder meer dat de inspecteur nalatig is geweest en dat zij onvoldoende is gewezen op de gevolgen van de omzetting, waardoor zij financieel is benadeeld.

Navorderingsaanslag terecht opgelegd Rechtbank Gelderland oordeelt dat de navorderingsaanslagen terecht zijn opgelegd. Het verzoek van de man om de belastingkorting vormt een nieuw feit dat de navorderingsaanslag rechtvaardigt. De aangiften van de vrouw gaven geen aanleiding voor nader onderzoek. Door de lagere belastingschuld van de man na toepassing van de belastingkorting heeft de vrouw over 2019 geen recht meer op uitbetaling van de heffingskorting en over 2020 recht op een lager bedrag. De inspecteur mocht het verschil terecht navorderen. De nagevorderde bedragen zijn juist berekend.

Belastingrente verminderd door communicerende vaten De rechtbank vermindert wel de belastingrente met een beroep op de Hoge Raad-uitspraak van 18 november 2022. Deze uitspraak bepaalt dat geen belastingrente in rekening kan worden gebracht voor de periode dat een belastingplichtige de verschuldigde belasting heeft betaald. De rechtbank past naar analogie het principe van communicerende vaten toe: de ene belastingplichtige krijgt een bedrag terug (meestal zonder rentevergoeding) terwijl de andere juist belasting moet betalen (met belastingrente). Omdat de teruggaaf aan de man meer bedraagt dan de nagevorderde bedragen bij de vrouw, is zij alleen belastingrente verschuldigd over de periode van 7 september 2022 tot 4 januari 2023. De belastingrente wordt verminderd tot € 22 (2019) en € 32 (2020). Ook kent de rechtbank de vrouw € 1.000 immateriële schadevergoeding toe wegens overschrijding van de redelijke termijn.

Bron: Rb Gelderland 19-06-2025 (gepubl. 25-06-2025).

Dit blijkt uit het reflectieverslag ‘De fraudeaanpak en privacypuzzel’ van de Inspectie Belastingen, Toeslagen en Douane (IBTD).

Urgente meldingen Dit verslag richt zich op het traject van urgente meldingen bij de directie Midden- en Kleinbedrijf (MKB) van de Belastingdienst. Uit onderzoek blijkt dat het verwerken van meldingen over mogelijke fraude lange tijd stagneerde, omdat het proces niet voldeed aan de eisen van de privacywetgeving. Hierdoor werden mensen soms onterecht vaker geselecteerd voor controles of als potentiële fraudeurs bestempeld, wat negatieve gevolgen kon hebben voor betrokkenen. De Autoriteit Persoonsgegevens (AP) constateerde eerder al dat dit bijvoorbeeld leidde tot onterecht afgewezen betalingsregelingen. De Belastingdienst moest daarom het meldingenproces herzien en aanpassen aan de privacywetgeving, wat een moeizaam en langdurig proces bleek.

Maatschappelijke druk De maatschappelijke druk op de Belastingdienst is groot: enerzijds wordt verwacht dat fraude effectief wordt bestreden, anderzijds moet de privacy van burgers strikt worden gewaarborgd. Dit leidt tot een spanningsveld waarbij medewerkers vaak het gevoel hebben dat zij moeten kiezen tussen deze belangen. De vertraging in het aanpassen van het meldingenproces vergroot deze druk en leidt tot frustratie en een gebrek aan energie bij betrokkenen. Tegelijkertijd versterkt deze vertraging het gevoel van urgentie en de behoefte aan snelle actie, wat de situatie verder compliceert.

Organisatorische dynamiek De organisatie van de Belastingdienst is complex, met veel verschillende afdelingen en rollen die betrokken zijn bij het meldingenproces. Door onduidelijkheid over rollen en verantwoordelijkheden en gefragmenteerde betrokkenheid van medewerkers, ontstaan er miscommunicatie en een gebrek aan een gedeeld beeld. Dit belemmert de voortgang en maakt besluitvorming moeilijker. De versnippering van betrokkenheid zorgt ervoor dat verschillende standpunten en expertises niet goed bij elkaar komen, wat de inrichting van een privacy-compliant proces vertraagt.

Interpersoonlijke dynamiek De interpersoonlijke dynamiek speelt een belangrijke rol in het moeizame verloop van het traject. Medewerkers hebben vanuit hun beroepstrots en professionaliteit de wens om het beste te doen voor de samenleving, zowel op het gebied van fraudebestrijding als privacybescherming. Door gebrek aan begrip voor elkaars vakgebieden versterken zij echter elkaars terughoudendheid en voorzichtigheid, wat de besluitvorming verder bemoeilijkt. Ook speelt de angst om risico’s te nemen mee bij het toepassen van privacywetgeving.

Conclusie Het verslag concludeert dat de dynamieken elkaar voortdurend beïnvloeden en dat er geen eenduidig begin- of eindpunt is aan te wijzen. De versnippering, rolonduidelijkheid en onderlinge afhankelijkheid maken het ingewikkeld om het meldingenproces op orde te krijgen. Toch zijn er hefbomen voor verandering: door meer gedeeld begrip, heldere rolverdeling en betere samenwerking kan het proces verbeterd worden. In maart 2025 meldde de staatssecretaris dat het meldingenproces inmiddels gereed is om meldingen conform privacywetgeving te ontvangen, te toetsen en te behandelen, al moeten in de praktijk nog enkele stappen worden gezet.

Bron: MvF, 24-06-2025.

Een bv die in commercieel vastgoed belegt heeft van haar buitenlandse aandeelhouders leningen ontvangen tegen 10% rente. De inspecteur stelt dat deze rente onzakelijk hoog is en legt naheffingsaanslagen dividendbelasting op over de jaren 2014-2017. Gelijktijdig worden vergrijpboetes van 50% opgelegd. De bv betoogt dat de rente zakelijk is en verwijst naar een door haar ingeschakelde transfer pricing-deskundige die 10% rente als marktconform beoordeelde. Het geschil betreft de vraag of de overeengekomen rente zakelijk is en of het bovenmatige deel kwalificeert als dividenduitkering.

Aandeelhoudersleningen zijn zakelijk Rechtbank Noord-Holland oordeelt dat de leningen zelf wel zakelijke leningen zijn. De bv was ten tijde van de financiering een solvabele debiteur die belegde in Nederlandse kantoorpanden met gereputeerde huurders en langlopende huurcontracten. Met 40% eigen vermogen en 60% vreemd vermogen was er ruim voldoende capaciteit om rente en aflossing te betalen. Dat geen hypothecaire zekerheid is verstrekt voor de leningen heeft geen nadelig effect op het kredietrisico. De rechtbank volgt daarmee niet het standpunt van de inspecteur dat de leningen als bodemloze put moeten worden aangemerkt.

Rente van 4,25% is zakelijk De rechtbank acht de overeengekomen rente van 10% echter onzakelijk hoog. Op basis van verschillende marktonderzoeken naar vastgoedfinanciering in 2014-2015 concludeert de rechtbank dat senior financiering tegen aanzienlijk lagere rentepercentages beschikbaar was. De verschillende rapporten geven rentepercentages tot maximaal 4,25% weer. De rechtbank oordeelt dat een rente van 4,25% op de leningen nog als zakelijk is te beschouwen en het meerdere als onzakelijke rente moet worden aangemerkt. Het door de bv overgelegde transfer pricing-rapport overtuigt niet, omdat de gekozen benchmark van obligaties van voornamelijk banken niet representatief is voor vastgoedfinanciering.

Verkapte dividenduitkeringen Het deel van de rentebetalingen boven 4,25% kwalificeert als verkapte dividenduitkering. De rechtbank past de dubbele bewustheidseis toe: zowel de bv als haar aandeelhouders moeten zich bewust zijn geweest van de bevoordeling. Door het grote verschil tussen 4,25% en 10% hadden partijen zich volgens de rechtbank bewust moeten zijn van de bevoordeling. Dat een transfer pricing-deskundige 10% rente als zakelijk had beoordeeld doet daar niet aan af. De onttrekkingen hebben plaatsgevonden uit de agioreserve van de bv. De rechtbank vernietigt wel de vergrijpboetes omdat de inspecteur niet overtuigend heeft bewezen dat sprake is van opzet of grove schuld. Transfer pricing-problematiek is complex en de bv had deskundigen ingeschakeld.

Bron: Rb. Noord-Holland 24-12-2024 (gepubl. 25-06-2025).

Feiten 2.1. Belanghebbende heeft bij de Rechtbank betoogd dat de redelijke termijn voor de behandeling van het bezwaar en beroep is overschreden en dat hij daarom recht heeft op vergoeding van immateriële schade.

2.2. De Rechtbank heeft vastgesteld dat het bezwaarschrift op 11 augustus 2020 door de heffingsambtenaar van het Waterschap Amstel, Gooi en Vecht (hierna: de heffingsambtenaar) is ontvangen en dat de Rechtbank op 23 augustus 2023 uitspraak doet op het beroep van belanghebbende, zodat de termijn van twee jaar die voor de behandeling van het bezwaar en beroep als redelijk wordt aangemerkt, is overschreden. De Rechtbank heeft geoordeeld dat de redelijke termijn met bijna een jaar is overschreden, en heeft op grond daarvan aan belanghebbende een vergoeding van immateriële schade toegekend van € 1.000.

Geschil 2.3. Het tweede middel richt zich tegen dit oordeel van de Rechtbank met het betoog dat de werkelijke overschrijding van de redelijke termijn een jaar en twaalf dagen bedraagt.

Rechtsoverwegingen 2.4. De Rechtbank is bij haar oordeel terecht ervan uitgegaan dat een termijn van meer dan twee jaar in beginsel niet redelijk is voor de afdoening van het bezwaar en de berechting van de zaak in eerste aanleg. Daarbij moet worden gerekend vanaf het tijdstip van indiening van het bezwaarschrift tot de datum waarop uitspraak door de rechter in eerste aanleg wordt gedaan. Gelet hierop is, anders dan de Rechtbank heeft vastgesteld, de redelijke termijn in dit geval overschreden met een jaar en twaalf dagen, afgerond naar boven dus met dertien maanden. Het middel slaagt.

2.5. De Hoge Raad heeft ook de overige klachten over de uitspraak van de Rechtbank beoordeeld. De uitkomst hiervan is dat deze klachten niet kunnen leiden tot vernietiging van die uitspraak. De Hoge Raad hoeft niet te motiveren waarom hij tot dit oordeel is gekomen. Bij de beoordeling van deze klachten is het namelijk niet nodig om antwoord te geven op vragen die van belang zijn voor de eenheid of de ontwikkeling van het recht (zie artikel 81, lid 1, van de Wet op de rechterlijke organisatie).

2.6. Uit het hetgeen hiervoor in 2.4 is overwogen, volgt dat de bestreden uitspraak van de Rechtbank op het verzet niet in stand kan blijven. De Hoge Raad kan de zaak afdoen. Met de geconstateerde termijnoverschrijding van dertien maanden, naar boven afgerond op anderhalf jaar, correspondeert een vergoeding van immateriële schade van € 1.500. De uitspraak op bezwaar is gedaan op 30 juli 2021, dat is afgerond 12 maanden na de indiening van het bezwaarschrift, zodat van de termijnoverschrijding een periode van afgerond 6 maanden, dat is 6/13e deel, toerekenbaar is aan de bezwaarfase. De heffingsambtenaar moet van de schadevergoeding van € 1.500 daarom 6/13e deel, dat is € 692, betalen. Het restant van de termijnoverschrijding (7/13e deel) wordt toegerekend aan de beroepsfase, zodat € 808 moet worden betaald door de Staat. (Cassatieberoep gegrond.)

Bron: Beroepschrift in cassatie bij HR 23/03858.

Door de val van het kabinet en het verkiezingsreces van de Tweede Kamer is het oorspronkelijke tijdpad niet meer haalbaar. De staatssecretaris stelt voor om het pakket vóór het reces schriftelijk te behandelen en de plenaire behandeling en stemming ná de verkiezingen te laten plaatsvinden.

Inhoud Belastingplan 2026 Ondanks de demissionaire status heeft het kabinet acht wetsvoorstellen voorbereid. Het streven is inwerkingtreding per 1 januari 2026.

1. Belastingplan 2026 Onder meer opgenomen zijn verbeteringen in de schenk- en erfbelasting, uitbreiding van de fietsregeling en het structureel maken van de drempelvrijstelling voor de regeling vervroegd uittreden (RVU). Daarnaast zijn er voorstellen voor fiscale verduurzaming en aanpassing van autobelastingen.

2. Behoud verlaagd btw-tarief op cultuur, media en sport Op verzoek van de Tweede Kamer wordt het verlaagde tarief gehandhaafd. Financiering vindt plaats via het beperken van de inflatiecorrectie in de inkomstenbelasting.

3. Differentiatie vliegbelasting naar afstand Deze maatregel moet per 2027 ingaan, maar vereist voorbereiding vanaf 2026. Daarom is tijdige goedkeuring via dit pakket nodig.

4. Wet stroomlijning fiscaal inzagerecht Past artikel 66a AWR aan zodat belastingplichtigen hun fiscale dossier kunnen inzien op een manier die uitvoerbaar is voor de Belastingdienst.

5. Tweede wijziging Wet minimumbelasting 2024 Implementeert aanvullende OESO-richtsnoeren en brengt enkele technische verbeteringen aan in de bestaande wetgeving.

6. Wet implementatie EU-richtlijn gegevensuitwisseling (DAC9) Vermindert administratieve lasten voor multinationals door centrale informatieaangifte mogelijk te maken. Deze richtlijn moet per 1 januari 2026 zijn geïmplementeerd.

7. Aanpassing Wet milieubeheer (CBAM) Richt zich op operationalisering van het Europese Carbon Border Adjustment Mechanism, dat CO₂-heffingen oplegt aan geïmporteerde producten om koolstoflekkage te voorkomen.

8. Overige fiscale maatregelen Technisch onderhoud van het belastingstelsel, waaronder aanpassingen aan pensioenregelingen en verduidelijkingen rond groen beleggen.

Gevolgen voor uitvoering Voor een tijdige uitvoering moeten fiscale parameters al medio november 2025 vastliggen. Dit geldt o.a. voor:

• Voorlopige aanslagen inkomstenbelasting: selectie en berekening starten in november. Veranderingen na die datum kunnen pas bij de definitieve aanslag in 2027 worden gecorrigeerd.

• Loonheffingen: definitieve parameters moeten uiterlijk 1 december 2025 bij softwareleveranciers zijn aangeleverd.

• Motorrijtuigenbelasting (MRB): wijzigingen moeten vóór 14 november 2025 bekend zijn; anders pas toepasbaar per 1 juli 2026.

• Invorderingsrente: parameterwijzigingen na 14 november kunnen eveneens pas per juli 2026 ingaan.

Amendementen: oproep tot zorgvuldigheid De staatssecretaris benadrukt het belang van een zorgvuldige wetsvorming, iets wat vaak ontbreekt bij snelle amendementen. Omdat amendementen niet altijd de nodige uitvoeringstoetsen doorlopen, vraagt hij Kamerleden om terughoudendheid. De amendementenservice van het ministerie blijft beschikbaar ter ondersteuning.

Arrest Hoge Raad: liquidatieverliesregeling Een arrest van de Hoge Raad van 21 maart 2025 over de liquidatieverliesregeling leidt tot een eenmalige derving van € 840 miljoen en structureel € 65 miljoen per jaar. Onderzoek naar mogelijke compensatie loopt, en hierover wordt de Kamer geïnformeerd bij de Miljoenennota 2025.

Bron: MvF, 20-06-2025.

Een man heeft als bestuurder en enig aandeelhouder van een bv jaarlijks € 24.000 aan lijfrente-uitkeringen ontvangen waarop geen loonheffing is ingehouden. In zijn aangiften IB/PVV voor de jaren 2018 tot en met 2021 heeft hij deze inkomsten aangegeven in de rubriek 'Pensioen en andere uitkeringen' bij 'Lijfrente-uitkering of afkoopsom'. Door deze keuze heeft het aangifteprogramma ten onrechte geconcludeerd dat geen bijdrage Zvw verschuldigd was, terwijl dit wel het geval was indien de inkomsten in de rubriek 'Uitkeringen zonder loonheffing' waren aangegeven. De inspecteur heeft vervolgens navorderingsaanslagen Zvw opgelegd voor 2018 tot en met 2021, waarbij ook belastingrente in rekening is gebracht. Het geschil betreft de vraag of deze aanslagen en belastingrente terecht zijn opgelegd.

Beroep op vertrouwensbeginsel faalt Belanghebbende heeft zich beroepen op het vertrouwensbeginsel, stellende dat hij in 1999 met de inspecteur een afspraak heeft gemaakt dat de bv geen loonheffingen hoeft in te houden en hij kan volstaan met het aangeven van de lijfrente-uitkeringen. Gerechtshof Den Haag oordeelt dat dit beroep faalt omdat belanghebbende niet aannemelijk heeft gemaakt dat de inspecteur uitlatingen heeft gedaan waaruit is af te leiden dat geen navorderingsaanslagen Zvw zouden worden opgelegd. Het hof wijst erop dat de afspraak in 1999 is gemaakt terwijl de Zvw pas in 2006 is ingevoerd, waardoor niet valt in te zien hoe de afspraak vertrouwen kan wekken ten aanzien van bijdragen die pas vanaf 2006 worden geheven.

Belastingrente vernietigd wegens strijd evenredigheidsbeginsel Het hof oordeelt dat belanghebbende met de selectie van de rubriek 'Lijfrente-uitkering of afkoopsom' een begrijpelijke keuze heeft gemaakt, aangezien dit de enige rubriek is die specifiek lijfrente-uitkeringen benoemt. De toelichting bij de aangifte geeft geen indicatie dat deze rubriek niet gebruikt kan worden voor lijfrente-uitkeringen waarop geen loonheffing is ingehouden. Hoewel in een andere paragraaf wordt vermeld dat lijfrente-uitkeringen zonder loonheffing onder 'Uitkeringen zonder loonheffing' vallen, mag van de gemiddelde belastingplichtige niet worden verwacht dat hij zekerheidshalve van iedere inkomstencategorie de toelichting gaat lezen om eventuele inconsistenties te achterhalen. Het hof concludeert dat belanghebbende zijn inkomen volledig en met alle relevante gegevens heeft aangegeven, maar dit in de verkeerde rubriek heeft gedaan als gevolg van een door de Belastingdienst voor meerderlei uitleg vatbaar opgesteld aangiftebiljet. Dat hierdoor belastingrente is geheven, acht het hof in strijd met het evenredigheidsbeginsel.

Bron: Hof Den Haag 03-06-2025 (gepubl. 23-06-2025).

Sterkere toename dan burn-out Waar het aantal verzuimdagen door burn-out in dezelfde periode met 28% toenam, is de stijging bij bore-out dus veel forser. Vooral in 2024 is de toename opvallend: het aantal verzuimgevallen door bore-out verdubbelde ten opzichte van 2023 en het aantal verzuimdagen nam zelfs met een factor 2,5 toe. Opvallend is dat de meeste gevallen van bore-out in het vierde kwartaal van het jaar worden geregistreerd.

Wat is bore-out? Bore-out ontstaat wanneer medewerkers langdurig te weinig uitdaging of voldoening ervaren in hun werk. Volgens bedrijfsartsen van Arbo Unie gaat het om stress door verveling, routinematig werk, of het gevoel dat talenten onbenut blijven. Dit kan leiden tot psychische klachten en uiteindelijk tot langdurig verzuim.

Preventie en herstel: het belang van het gesprek Corné Roelen, bedrijfsarts bij Arbo Unie en bijzonder hoogleraar bedrijfsgeneeskunde, benadrukt het belang van tijdig ingrijpen: “Als je maar lang genoeg dingen doet die je niet leuk vindt, komen klachten vanzelf. Het is de vraag of dat een ziekte is. Mensen moeten dan eigen keuzes maken.” Hij pleit ervoor dat werkgevers en werknemers samen bespreken welke werkfactoren bijdragen aan de klachten, zodat de werkbelasting kan worden aangepast aan de behoeften van de medewerker.

Jan van den Hoogen, strategisch arbeids- & organisatiekundige bij Arbo Unie, ziet vooral risico’s bij jonge werknemers in de zakelijke dienstverlening: “Wanneer zij langdurig relatief eenvoudige werkzaamheden uitvoeren, ligt bore-out op de loer. Het ontbreken van inhoudelijke uitdaging verdubbelt zelfs de kans op verloop. Juist die uitdaging is een belangrijke bron van energie.”

Advies voor werkgevers Werkgevers doen er goed aan alert te zijn op signalen van bore-out, vooral bij medewerkers die weinig uitdaging ervaren. Door tijdig het gesprek aan te gaan en taken af te stemmen op de talenten en ambities van medewerkers, kan langdurig verzuim worden voorkomen en blijft het werk voor iedereen inspirerend en zinvol.

Bron: Arbo Unie.

Uit de nadere analyse van de Rijksdienst voor Ondernemend Nederland (RVO) blijkt dat het vermogen dat spaarders en beleggers in groenfondsen inleggen per direct fors daalt en per 1 januari 2027 zelfs naar nul gaat. Hierdoor is vanuit deze regeling vrijwel geen groen geld meer beschikbaar voor de financiering van nieuwe innovatieve, risicovolle groene projecten. Dit kan betekenen dat veel van deze investeringen door ondernemers en maatschappelijke organisaties niet worden gedaan of minder innovatief en duurzaam worden uitgevoerd. De Regeling groenprojecten kan dan niet meer bijdragen aan relevante beleidsdoelen op het gebied van duurzaamheid, zoals stikstofreductie, energietransitie en circulaire economie, met name in de landbouw, industrie en bouw.

Verlies van investeringen en kennis De analyse laat zien dat circa 1.250 investeringen met een totaal projectvermogen van rond € 1,6 miljard niet meer onder de Regeling groenprojecten kunnen worden behandeld. De hefboomwerking van de regeling was groot: elke euro aan overheidsondersteuning leidde tot circa €32 aan duurzame investeringen. Met het verdwijnen van de fiscale faciliteiten valt deze stimulans grotendeels weg. Ook dreigt verlies van specialistische kennis bij groenbanken en -fondsen, omdat hun activiteiten zullen krimpen. Dit kan de financierbaarheid van complexe duurzame projecten verder bemoeilijken.

Onzekerheid en alternatieven De plotselinge beleidswijziging wordt door banken en experts ervaren als een signaal van onbetrouwbaarheid van de overheid. De staatssecretaris onderstreept het belang van duidelijkheid en consistentie in het klimaatbeleid, mede om het vertrouwen van burgers en financiële instellingen te behouden. Er zijn andere fiscale regelingen en subsidies, zoals MIA/VAMIL, maar deze kunnen het wegvallen van de Regeling groenprojecten niet volledig opvangen. De verwachting is dat private investeringen in groene projecten aanzienlijk zullen afnemen. Periodieke rapportage over de gevolgen is mogelijk, maar het huidige kabinet is niet van plan de afschaffing te heroverwegen. Het is aan een volgend kabinet om eventueel nieuwe maatregelen te nemen.

Bron: MvF 18-06-2025.

Een man en zijn partner hebben in hun aangifte inkomstenbelasting 2017 een verdeling van de grondslag sparen en beleggen gekozen. Nadat hun aanslagen onherroepelijk zijn geworden, volgt het Kerstarrest van de Hoge Raad en krijgen zij via de massaalbezwaarprocedure rechtsherstel. Pas bij de cijfermatige uitwerking van dit rechtsherstel blijkt welke verdeling voor hen het meest gunstig is. Op dat moment willen zij de verdeling aanpassen, maar volgens de letter van de wet kan dat niet meer omdat hun aanslagen al onherroepelijk vaststaan. De inspecteur wijst hun verzoek tot wijziging af. Het geschil draait om de vraag of partners in deze situatie alsnog de verdeling mogen wijzigen.

Beperking wijzigingsmogelijkheid na collectieve uitspraak De rechtbank constateert dat volgens de tekst van art. 2.17, vierde lid, Wet IB 2001, wijziging van de partnerverdeling niet meer mogelijk is zodra beide aanslagen onherroepelijk zijn. Bij een collectieve uitspraak in de massaalbezwaarprocedure gebeurt dit vaak voordat belastingplichtigen weten welke verdeling het gunstigst is, omdat de cijfermatige uitwerking pas later volgt. De rechtbank signaleert dat dit slecht aansluit bij het doel van de wet, namelijk partners tot het laatst mogelijke moment een optimale verdeling laten kiezen. In de parlementaire behandeling is deze situatie niet voorzien.

Twijfel over uitleg wet en prejudiciële vragen Omdat de wet mogelijk niet voorziet in deze situatie en er veel procedures lopen over het rechtsherstel box 3, legt de rechtbank Den Haag prejudiciële vragen aan de Hoge Raad voor. De centrale vragen zijn of partners na een collectieve uitspraak hun verdeling alsnog mogen wijzigen als de gevolgen van die uitspraak pas later duidelijk worden, en zo ja, tot wanneer dat mag. De rechtbank houdt de zaak aan in afwachting van het antwoord van de Hoge Raad.

Bron: Rb Den Haag 27-05-25 (gepubl. 18-06-25).

Een woningcorporatie investeert in 2016 ruim een miljoen euro in niet-geïntegreerde zonnepanelen op de daken van haar huurwoningen en appartementsgebouwen. De zonnepanelen worden op bestaande daken gemonteerd en aangesloten op het elektriciteitssysteem van de gebouwen. In de aangifte vennootschapsbelasting activeert de woningcorporatie de investering als onderdeel van de boekwaarde van de gebouwen en past daarbij de afschrijvingsbeperking toe. In bezwaar stelt de woningcorporatie dat de zonnepanelen als afzonderlijk bedrijfsmiddel moeten worden gezien, zodat daarop apart en onbeperkt kan worden afgeschreven. De inspecteur wijst dit af. De rechtbank volgt het standpunt van de inspecteur en verklaart het beroep van de woningcorporatie ongegrond.

Zonnepanelen zijn onroerend en onderdeel van het gebouw Het hof oordeelt dat de zonnepanelen naar civielrechtelijke maatstaven onroerend zijn, omdat zij duurzaam met de gebouwen zijn verenigd en bestemd zijn om daar te blijven. De technische mogelijkheid tot verplaatsing doet daar niet aan af. De zonnepanelen zijn functioneel en technisch een eenheid met het gebouw en dragen bij aan de energievoorziening ervan. Daarmee zijn de zonnepanelen onderdeel van het gebouw geworden  in de zin van art. 3.30a, lid 2, Wet IB 2001. Ook als zou worden geoordeeld dat de opgewekte stroom niet uitsluitend voor het gebouw wordt gebruikt, kwalificeren de zonnepanelen als aanhorigheid bij het gebouw.

Werktuigenvrijstelling niet van toepassing Het hof verwerpt het beroep op de werktuigenvrijstelling. Volgens de parlementaire toelichting geldt deze vrijstelling alleen voor werktuigen die in hoofdzaak dienstbaar zijn aan het productieproces in het gebouw. Het opwekken van energie met zonnepanelen wordt niet als zodanig productieproces gezien. De afschrijvingsbeperking is daarom terecht toegepast en het hoger beroep wordt ongegrond verklaard.

Bron: Hof Den Bosch 14-05-25 (gepubl. 13-06-25).